Jouke Turpijn (1976) is docent Nederlandse geschiedenis aan de Universiteit van Amsterdam. Van hem verscheen bij Wereldbibliotheek Mannen van gezag (2017, 3e herziene druk).
Isabel Allende (1942) is de meest gelezen Spaanstalige schrijver ter wereld. Van haar boeken werden miljoenen exemplaren verkocht. In 2022 vierde Wereldbibliotheek Allendes veertigjarige schrijverschap met geheel nieuwe edities van al haar bestsellers. Ze maakte in 1982 furore met de debuutroman Het huis met de geesten, waarna de successen zich bleven opstapelen, met als laatste Violeta in 2022.Allende schrijft boeken in genres variërend van historische romans tot YA tot thrillers. Haar oeuvre en levenswerk werden groots bekroond door Barack Obama met een Presidential Medal of Freedom.
Nele Beyens (1978) is historica en docent aan de Open Universiteit. Eerder verscheen van haar bij Wereldbibliotheek Overgangspolitiek. De strijd om de macht in Nederland en Frankrijk na de Tweede Wereldoorlog (2009). Voor haar biografie over de negentiende-eeuwse gynaecoloog Hector Treub. Immer bereid en nooit verlegen ontving zij in 2014 de G.A. Lindeboomprijs.
De Franse schrijfster Elisabeth Filhol (1965) schreef eerder twee romans. Storegga is de eerste die in het Nederlands werd vertaald.
Nora Bossong (Bremen, 1982) schrijft poëzie, essays en romans. Haar werk is bekroond met onder meer de Peter-Huchel-prijs, de Kunstpreis Berlin, de Roswithaprijs en in 2020 met de Thomas-Mann-prijs.
Sara Mesa (1976) is dé schrijver van haar generatie in literair Spanje. Ze werd genomineerd voor de prestigieuze Premio Herralde, en won met haar roman Litteken (2018) de prijs El Ojo Crítico de Narrativa. Haar vorige roman Een liefde (2021) werd bovendien door de grote Spaanse krant El País verkozen tot Beste Roman van het Jaar.
Arto Paasilinna (1942-2018) was de meest gerenommeerde hedendaagse schrijver van Finland. Hij bouwde in vijftig jaar tijd een omvangrijk oeuvre op, waaronder 35 romans, dat in meer dan veertig landen is uitgegeven en waarvan wereldwijd acht miljoen exemplaren zijn verkocht. Bij Wereldbibliotheek verschenen acht romans, waaronder De huilende molenaar, De zelfmoordclub en De gifkokkin.
Hans Dekkers (Venlo, 25 december 1954) schrijft romans, korte verhalen, gedichten en theaterstukken. Dekkers studeerde sociologie aan de Katholieke Universiteit van Nijmegen. Hij maakte deel uit van diverse popgroepen, onder andere Bazooka en Das Wesen. Sinds 1984 woont en werkt hij in Amsterdam.
Richard Osinga (1971) is schrijver, ondernemer en voormalig diplomaat. Hij zoekt in zijn romans, die altijd tegen een internationaal decor spelen, naar wat ons mensen met elkaar verbindt. Hoe culturen, levensbeschouwingen en filosofieën door tijd en ruimte heen in elkaar grijpen. Hij oogstte veel lovende woorden met zijn vorige bij Wereldbibliotheek verschenen romans Arc en Wie de rechtvaardigen zoekt, waarvoor hij een plaats op de longlist van de Boekenbon Literatuurprijs 2020 bemachtigde. Munt (2023) is zijn zevende roman.
Elena Ferrante werd een wereldwijde literaire sensatie met haar vier Napolitaanse romans, een succesreeks die begon met De geniale vriendin en waarvan in Nederland en Vlaanderen een half miljoen exemplaren zijn verkocht. Daarnaast verschenen er van haar hand ook non-fictie titels, zoals de verzameling essays Frantumaglia en de columnbundel Toevallige bedenksels.
Janneke Holwarda (1953) schrijft proza en toneel. Ze geeft les aan de schrijversvakschool in Groningen en heeft een coachingspraktijk. Eerder verschenen van haar Kiendops oorlog (2021), Het behouden kind (2017); Zo zijn wij niet (2015), Maan op de heenweg (2013) en Zeesteen (2011).
Luis Landero (1948) is een grote naam in de Spaanse literatuur. Zijn negen romans zijn meermaals bekroond en in talloze landen verschenen.
Fatoumata Kebe (1985) is als astrofysica afgestudeerd aan de Sorbonne in Parijs en de universiteit van Tokio. Haar carrière en ambitieuze inspanningen voor goed wetenschapsonderwijs in Frankrijk zijn een inspiratie voor velen. Kebe werd door Vanity Fair dan ook uitgeroepen tot een van de 50 meest invloedrijke vrouwen van Frankrijk.
Ernest Claes (1885 - 1968) groeide op in een boerengezin in de Kempen. De Witte is losjes gebaseerd op zijn eigen leven. Na zijn studies was Claes betrokken bij de oprichting van de krant 'De Standaard' (1914). Hij was oorlogsheld in de EersteWereldoorlog, en laadde tijdens de Tweede Wereldoorlog de verdenking van collaboratie op zich. Claes schreef tientallenromans, verhalen en memoires.
Slobodan Snajder (Zagreb, 1948) studeerde Engels en filosofie voordat hij zich toelegde op het schrijven. Hij geldt als een van de grootste moderne Kroatische schrijvers, en wordt nu eindelijk ontdekt in het buitenland.
Roberto Calasso (1941-2021) was schrijver, essayist en uitgever van de Italiaanse uitgeverij Adelphi. Hij schreef aan een monumentaal oeuvre waarinhij laat zien dat de mens mythes nodig heeft om met de onvoorspelbaarheid van het leven om te kunnen gaan. Al zijn boeken zijn bij Wereldbibliotheek verschenen, in de eminente vertalingen van Els van der Pluijm, de enige vertaler aan wie Calasso zijn werk toevertrouwde.
Jozef Wittlin (1896-1976) was een Poolse schrijver, dichter en vertaler van joodse komaf. Hij ontvluchtte zijn vaderland vlak voor het begin van de Tweede Wereldoorlog, en wist uiteindelijk met zijn gezin te ontkomen naar de Verenigde Staten. Het zout der aarde uit 1935 is het meesterwerk waar hij om herinnerd wordt.
Liesbeth Lagemaat debuteerde met de bundel Een grimwoud in mijn keel (2005) die werd bekroond met de C. Buddingh'-prijs. Voor haar vijfde bundel, Nachtopera (2015), ontving ze de Karel van de Woestijneprijs en Vissenschild (2020) werd bekroond met de Grote Poëzie Prijs 2021. Simones en Dianina is haar achtste bundel.
Van Martijn Knol (1973) verschenen eerder de romans De duiker (2003), Aphinar (2007), Alles kan kapot (2011) en Elders (2014). Hij was redacteur van Tirade en publiceerde een stroom van verhalen en blogteksten. In stilte werkte hij aan een nieuwe, grote roman. Het resultaat van deze discipline in afzondering: De lange adem.
Eduardo Halfon (1971) werd geboren in Guatemala, maar groeide op in de VS. Zijn voorouders zijn afkomstig uit Polen, Egypte, Syrië en Libanon. Als schrijver zoekt hij naar zijn wortels, naar zijn identiteit, en naar de herinneringen van zijn familie. Halfons verhalen zijn over de hele wereld uitgegeven en bekroond. Eerder verscheen van hem bij Wereldbibliotheek het lovend besproken De Poolse bokser.
Sinds zij op 44-jarige leeftijd in Hollands Maandblad debuteerde met een verhaal roept Kreek Daey Ouwens (Lindenheuvel, 1942) in haar werk op fragmentarische wijze beelden en gebeurtenissen op uit haar jeugd en haar latere leven. In 1991 verscheen haar eerste dichtbundel Stokkevingers en daarna publiceerde Wereldbibliotheek de dichtbundels Blauwe hemel (in 2014), het geprezen Ik wil in mijn huis een raam ik wil het raam dichtdoen (2016), Oefening in het alleenlopen (2017) en Guillaume (2020).
Hedde Zeijlstra (1975) is van huis uit Neerlandicus. Na zijn promotie was hij verbonden aan de universiteiten van Amsterdam en Tübingen, en MIT in het Amerikaanse Cambridge. Sinds 2013 is hij hoogleraar Engelse taalkunde en grammaticatheorie in Göttingen. Zeijlstra staat in zijn vakgebied wereldwijd bekend als expert op de relatie tussen grammatica en zinsbetekenis.
Munir Hachemi Guerrero (Madrid, 1989) studeerde Spaanse literatuur. Hij staat aan het hoofd van poëzieuitgeverij Ediciones Paralelo en heeft een radioprogramma over literatuur.
Gianfranco Calligarich is de schrijver van de Italiaanse klassieker De laatste zomer in de stad, geschreven in 1973 en enthousiast ontdekt door het Nederlandse en Vlaamse publiek in de zomer van 2020. Met In de omhelzing van de rivier keerde hij vier decennia na zijn debuut terug in het zinderende decor van Rome en de jaren zeventig, dat hij als geen ander weet te vangen in schilderachtige zinnen.
Arthur Schopenhauer (Dantzig 1788 - Frankfurt aan de Main 1860) was een van de grote filosofen uit de gouden Duitse negentiende eeuw.
Jaap van Osta (1950) is als docent geschiedenis verbonden aan de Universiteit Utrecht en de hovo.
Paulus Hochgatterer (Oostenrijk, 1961) is schrijver en kinderpsychiater in Wenen. Hij schrijft romans, verhalen, essays en toneelstukken. Eerder verschenen van hem bij Wereldbibliotheek 'De dag dat mijn grootvader een held was' en 'De zwarte klok'. Vorig jaar was hij te gast bij The European Literature Night. Zijn boeken zijn lovend besproken in de Nederlandse pers.
Patrick Bassant (1977) studeerde Nederlands in Amsterdam en Leuven. Hij is tijdschriftredacteur en nachtportier. Hij debuteerde in 2012 met Joy, dat werd genomineerd voor de Bronzen-Uildebuutprijs en werd geselecteerd voor het Festival van de Europese Debuutroman. Dit is zijn tweede roman.
Dino Buzzati (1906-1972) was een van de belangrijkste schrijvers van Italië. Zijn veelzijdige oeuvre omvat journalistiek, theaterstukken, korte verhalen, novellen, poëzie en romans; ook als schilder heeft hij een indrukwekkend oeuvre nagelaten.
Dimitri Bontenakel (1971) schreef de romans Een zwerver met pleinvrees, Mijn ontmantelde wereld, De steek van de schorpioen (genomineerd voor de Hercule Poirotprijs 2013) en Schaduw en vuur. Samen met theatergezelschap Lucky Leo en Annelies Verbeke maakte hij het absurdistische theaterstuk Gewraakt.
Piet de Rooy was tot 2009 hoogleraar Geschiedenis van Nederland aan de Universiteit van Amsterdam. Bij Wereldbibliotheek verschenen van hem Ons stipje op de waereldkaart (2014), Republiek van rivaliteiten (2014), De Nederlandse Darwin (2015), Een geschiedenis van het onderwijs in Nederland (2018) en Met Kok (2004, 2018) dat hij samen met Henk te Velde schreef.
Thomas Paine (1737-1809) was 'korsettenmaker van zijn vak, journalist van beroep en propagandist uit roeping'. Hij emigreerde in 1774 van Engeland naar Amerika, waar hij een een van de founding fathers van de Verenigde Staten werd. Hij is een van de grootste denkers uit de tijd van de Verlichting.
Emiliano Monge (Mexico, 1978) is schrijver, politicoloog en columnist van El País. Zijn roman 'De rauwe hemel' won twee Latijns-Amerikaanse prijzen en werd door de pers geroemd om zijn meedogenloze en ambitieuze literaire kwaliteiten. Op de internationale boekenbeurs van Guadalajara werd Monge gepresenteerd als een van de belangrijkste auteurs van zijn generatie.
David Steenmeijer (1996) groeide op in een gezin waar lezen hoog in het vaandel stond. Hij moest er zelf maar weinig van hebben. En toch is hij nu zelf schrijver. 'Victor' is zijn ijzersterke literaire debuut - over een scene waarin maar weinig mensen boeken lezen.
Peter van Lier (1960) studeerde filosofie maar besloot zich verder te ontwikkelen als dichter. Voor zijn poëziedebuut Miniem gebaar (1995) werd hem de Prijs van de Vlaamse Gids toegekend, voor Gegroet o... (1998) de Jan Campertprijs. Zijn vierde bundel, Zes wenken voor muggen aan de deur, was in het najaar van 2007 de kwartaalkeuze van de Poëzieclub. Laaglandse remedies is zijn zesde bundel, en de eerste die bij Wereldbibliotheek verschijnt.
Fernanda Melchor (Mexico, 1982) gold al enkele jaren als een van dé grote Latijns-Amerikaanse talenten, toen ze in 2020 op de shortlist kwam voor de Booker International Prize. Die nominatie, voor haar roman Orkaanseizoen, zette haar internationaal op de kaart.
Olivier Bourdeaut (Frankrijk, 1981) publiceerde de eerste verhalen die hij schreef alleen online. Die werden ontdekt door een Franse uitgeverij en daarop volgde zijn eerste roman, 'Wachten op Bojangles'. De Nederlandstalige pers was daarvan erg gecharmeerd en in eigen land won hij meerdere literaire prijzen. Nu is er 'Zout', zijn tweede roman.
Arjaan van Nimwegen (Apeldoorn, 1947) is schrijver, vertaler en drukker. Bij Uitgeverij Wereldbibliotheek verscheen in 2002 zijn romandebuut Van Tol kijkt om, gevolgd door de romans Welkom thuis (2003), Huisgenoten (2006), De sluis (2009), Westerlingen (2011) en Onder het dal (2016).
Pascal Mercier is het pseudoniem van Peter Bieri (Bern, 1944) die filosofie studeerde in Londen en Heidelberg en als hoogleraar filosofie was verbonden aan de Vrije Universiteit van Berlijn. Onder het pseudoniem Pascal Mercier publiceerde hij de romans Nachttrein naar Lissabon, Perlmann's zwijgen, De pianostemmer en Lea. Onder zijn eigen naam verscheen Het handwerk van de vrijheid (2006) en Een manier van leven (2015).
Daniël Rovers (1975) is schrijver. Bij Wereldbibliotheek verschenen van hem de veelgeprezen romans Elf (2010) en Walter (2011). Met de essaybundel De figuur in het tapijt (2012) en het reisboek De zon is het probleem niet (2014) liet hij zien in meerdere genres thuis te zijn.
Niek Pas (1970) is als historicus verbonden aan de Universiteit van Amsterdam. Bij Wereldbibliotheek verschenen van hem Imaazje! De verbeelding van Provo 1965-1967 (2003), Aan de wieg van het nieuwe Nederland. Nederland en de Algerijnse oorlog 1954-1962 (2008) en Provo! Mediafenomeen (2015). Hij is regelmatig te zien en te horen bij actualiteitenprogramma's over Frankrijk.
Peter Handke (1942) is een van de grote auteurs van de naoorlogse literatuur. Hij schreef toneelstukken, hoorspelen en prozateksten. Met baanbrekende werken als De angst van de doelman voor de strafschop en De linkshandige vrouw trok hij wereldwijd de aandacht. In 2019 kreeg hij de Nobelprijs voor de literatuur.
Juan Gómez Bárcena (Spanje, 1984) won de Spaanse Premio Tormenta voor Beste Nieuwe Auteur met zijn eerste verhalenbundel. Zijn veelgeprezen debuutroman De hemel boven Lima verscheen in 2020 in vertaling bij Wereldbibliotheek en stond op de shortlist van de Europese Literatuurprijs 2020.
De Franse schrijver Tanguy Viel (Brest, 1973) debuteerde in 1998 en schreef sindsdien zeven romans. Zijn werk werd bekroond met de Prix Fénéon en de Prix littéraire de la vocation.
Lo van Driel (1944) studeerde Nederlandse Taal- en Letterkunde en was jarenlang docent. Hij schreef columns over kunst en letteren voor de Provinciale Zeeuwse Courant en publiceerde over taalkunde en geschiedenis. In 2003 verscheen zijn biografie van J.H. van Dale, in 2019 verscheen bij Wereldbibliotheek Duitse passages, in 2021 Duitse passanten, in 2022 Het ongerijmde leven van Martien Beversluis en in 2023 Einde verhaal.
László Krasznahorkai (1954) debuteerde in 1985 met Satanstango, een roman die inmiddels wereldwijd bekend is, mede dankzij de verfilming door Béla Tarr, in 2012 bij Wereldbibliotheek in vertaling verschenen. In 2016 verscheen bij Wereldbibliotheek De melancholie van het verzet, in 2019 gevolgd door het in de literaire pers bejubelde Baron Wenckheim keert terug. Oorlog en oorlog verscheen bij ons in 2022 en werd onderscheiden met de International Booker Prize.
Kurt De Boodt (1969) is dichter, publicist en artistiek adviseur in het Paleis voor Schone Kunsten (bozar) van Brussel. Eerder verschenen bij Wereldbibliotheek Waarop de klok ontwaakt!, het epische gedicht Minnezang en Ghostwriter.
Karel Capek (1890-1938) is een van de belangrijkste Tsjechische schrijvers van de twintigste eeuw. Wereldbibliotheek gaf vijf enthousiast ontvangen titels van hem uit in hooggeprezen vertalingen van Irma Pieper, waaronder de everseller 'Een doodgewoon leven'. 'Leven en werk van de componist Foltyn', zijn onvoltooide laatste roman, verscheen postuum in 1939.
Andrea Marcolongo (1987) studeerde Grieks in Milaan, en werkte als communicatieadviseur voor bedrijven en politici. Van haar debuut De geniale taal werden wereldwijd meer dan 200.000 exemplaren verkocht. Daarna schreef ze onder andere De heldenmaat: de mythe van de Argonauten en de moed om lief te hebben.
Gianna Molinari (Basel, 1988) heeft literatuur gestudeerd. De literaire teksten die zij instuurde voor schrijfwedstrijden werden met diverse prijzen bekroond. Voor Hier is alles nog mogelijk ontving zij de Robert-Walser-Preis 2018 voor literaire debuten, en de roman stond op de shortlist voor de Zwitserse Buchpreis 2018.
Jan Paul Hinrichs is slavist en publiceerde onder meer De mythe van Odessa, De façades van Sint-Petersburg en Senhor Valério. Zijn boeken zijn vertaald in het Duits, Italiaans, Engels, Oekraïens en Russisch.
Jacobus Bos debuteerde in 1969 met een verhalenbundel en ontving in 1974 de Anna Blamanprijs voor De dagelijkse geest. Zijn poëziedebuut Mijn blauwe evenbeeld uit 1987 werd genomineerd voor de eerste C. Buddingh'-prijs. Sinds Wie vliegt die vliegt (2002) publiceert hij zijn poëzie bij Wereldbibliotheek.
De joods-Oostenrijkse Joseph Roth (1894-1939) publiceerde naast zijn vele journalistieke stukken romans als Radetzkymars en Hotel Savoy.
Marco Rossari (Italië, 1973) schrijft boeken, verhalen voor tijdschriften en hij vertaalde o.a. Dave Eggers, Stephen Fry, Mark Twain en Charles Dickens. De honderd levens van Nemesio is Rossari's eerste boek dat in het Nederlands wordt vertaald. Met veel plezier en flair vertelt hij het verhaal van Nemesio door de ogen van zijn dwarse zoon Nemo.
In Spanje bereikte María Dueñas (1964) een miljoenenpubliek met haar romans en ze heeft ook in Nederland een vast lezerspubliek. Het geluid van de nacht, haar grootste succes, werd bekroond met diverse literaire prijzen, werd in 25 talen vertaald en was een wereldwijd succes. Het werd verfilmd. Haar derde succesroman, Het geluk van een wijngaard, wordt momenteel verfilmd. In september 2022 verschijnt Sira, het geweldige vervolg op Het geluid van de nacht.
Erik Bindervoet (1962) is schrijver, tekenaar, dichter en vertaler.
Saskia Pfaeltzer (1955) volgde een opleiding beeldhouwen en monumentaal schilderen aan de Rijksakademie van Beeldende Kunsten. Vanaf 1990 bracht ze voor haar werk gedurende vijftien jaar meerdere maanden per jaar door op de Nederlandse Antillen, Sint-Maarten en Sint-Eustatius. Ze werkte ook in Jingdezhen (China) aan een collectie porseleinen beelden en borden. Voor het boek De achtbaan van Spinoza, waaraan ze samenwerkte met Erik Bindervoet, verzorgde zij de illustraties. Momenteel werkt ze met Erik Bindervoets samen aan een graphic philosophy-boek, Nietzsche's beroemde Aldus sprak Zarathoestra.
Fernando Aramburu (San Sebastián, 1959) is een Baskische auteur, dichter en essayist die al jaren in Duitsland werkt als docent Spaans. Zijn grote en hartverscheurende roman Vaderland (2018) maakte hem tot een fenomeen in Spanje en ver daarbuiten, als vertolker van de diepe pijn van terreurslachtoffers die met de daders moeten verder leven. Dat zijn roman verscheen in de roerige tijden van het Catalaanse referendum om afscheiding van Spanje, maakte zijn status als literaire chroniqueur alleen maar groter. Er gingen in Spanje anderhalf miljoen exemplaren van Vaderland over de toonbank.
B. Zwaal (Vlaardingen, 1944) was theatermaker en regisseur. In 1984 debuteerde hij met de dichtbundel fiere miniature. Daarna verschenen nog tien bundels, waarvan een drifter werd genomineerd voor de Ida Gerhardt Poëzieprijs en zouttong voor de VSB poëzieprijs.
Sybren Polet (1924-2015) was een van de grote na-oorlogse schrijvers van Nederland. Hij schreef poëzie, verhalen, toneelstukken, sprookjes, detectives, essays en romans. Zijn werk werd meermalen bekroond, onder meer met de Constantijn Huygensprijs in 2003. In 1961 begon hij aan een gedurfd en groot project, de Lokiniade, een uiteindelijk elf delen tellende romancyclus rond Lokien, een personage dat in allerlei gedaanten terugkeert en dat de grenzen tussen werkelijkheid en fictie voortdurend op scherp zet.
Antonio Damasio is hoogleraar neuropsychologie, psychologie en filosofie aan de Universiteit van Zuid-Californië. Voor zijn werk ontving hij talloze prijzen, waaronder in 2017 de Freud Medaille van de Stichting Breukvlakken 'voor zijn originele en grensverleggende bijdragen aan het onderzoek naar de neurobiologie van de menselijke geest, met name naar het neurale substraat van emoties en de centrale rol die gevoelens spelen in het bewustzijn'.
Elke Veldkamp (1971) studeerde Internationale Communicatie aan de Universiteit van Amsterdam. Ze werkt als zelfstandig tekstschrijver en (bedrijfs)journalist voor verschillende opdrachtgevers, met name maatschappelijke organisaties. Samen met Joosje Lakmaker schreef zij Amsterdammers en hun bibliotheek. Ook schreef ze het boek De dood, waarin 15 deskundigen over het levenseinde aan het woord komen.
Henk te Velde (1959) was van 2002 tot 2005 hoogleraar in de politieke cultuur van de moderne westerse wereld aan de Universiteit van Groningen. Sedert 1 augustus 2005 bezet hij de leerstoel vaderlandse geschiedenis aan de Universiteit Leiden.
Frank Flöthmann (1967) is grafisch ontwerper en illustrator. Van zijn hand verschenen bij Uitgeverij Wereldbibliotheek Stille nacht en De sprookjes van Grimm zonder woorden.
Peter Theunynck (1960) debuteerde in 1997 met Berichten van de Panamerican Airlines & C°, genomineerd voor de C. Buddingh'-prijs. Zijn biografie van Karel van de Woestijne (2010) werd genomineerd voor de AKO Literatuurprijs. In 2016 verscheen zijn roman De Slembroucks en de graphic novel Nel - Een zot geweld (samen met Lies Van Gasse). Tijdrijder is zijn achtste dichtbundel.
Lies Van Gasse (1983) is dichter, beeldend kunstenaar en leraar. Ze debuteerde in 2008 bij Wereldbibliotheek met de bundel Hetzelfde gedicht steeds weer. Sindsdien is ze een van de actiefste jonge stemmen in de Vlaamse poëzie. Ze publiceerde twee graphic poems, Sylvia en Waterdicht (samen met Peter Theunynck), waarvan de tekeningen werden getoond op Watou 2011, en de met de prijs van de provincie Oost-Vlaanderen bekroonde bundel Brak de waterdrager. In 2012 verscheen haar bundel Wenteling, en in 2013 Het boek Hauser, een samenwerkingsproject met Annemarie Estor. Ze is tevens redactielid van het Vlaamse literaire tijdschrift Deus ex machina. Lies Van Gasse maakt in haar werk vaak de brug tussen tekst en beeld, die op fascinerende wijze gemixt worden.
Elena Stancanelli (1965) schrijft verhalen en romans. De naakte vrouw is het eerste in het Nederlands vertaalde werk van deze Italiaanse auteur.
Tomas Espedal (1961) geldt samen met Knausgård als een van de belangrijkste schrijvers van Noorwegen. Zijn tweede roman, Buiten de orde, vormt met Tussen april en september een tweeluik over verlies, rouw en veerkracht. In de eerste roman gaat het om een man die zijn vrouw en zijn moeder verliest. In Buiten de orde verliest een oudere man zijn jongere geliefde.
Ali Zamir (1987) werd geboren op de Comoren in een arm gezin, hij was de oudste van zes kinderen. Hij ontdekte de literatuur met Bonjour Tristesse van Françoise Sagan. Dankzij een beurs kon hij Franse literatuur studeren in Egypte. In 2016 debuteerde hij met Aal onder water.
Markus van der Graaff (1967) publiceerde jarenlang illustraties in kranten en tijdschriften zoals de VPRO Gids, PZC, Psychologie Magazine en Metro, en hij publiceerde beeldverhalen. Vanaf 2012 concentreert hij zich op het schrijven en leverde hij enkele bijdragen aan DW B.
Isabelle Artus heeft jarenlang als journaliste gewerkt, is hoofdredacteur geweest van het Psychologies Magazine en is nu hoofd communicatie bij cosmeticabedrijf Guerlain. Het Japanse winkeltje is haar debuut als romanschrijfster.
Nikos Kazantzakis (1882-1957) was een veelzijdig schrijver van een omvangrijk en controversieel oeuvre. Met zijn romans verwierf hij grote internationale bekendheid, mede door de succesvolle verfilming van Leven en wandel van Zorbás de Griek, waarvan bij Wereldbibliotheek een nieuwe vertaling verscheen, evenals van zijn twee andere grote romans, Christus wordt weer gekruisigd en Kapitein Michalis.
Annemarie Estor (1973) is dichter en essayist. Ze is gepromoveerd cultuurwetenschapper. Eerder verschenen van haar bij Wereldbibliotheek Vuurdoorn me (2010, bekroond met Herman de Coninckprijs voor het beste debuut), De oksels van de bok (2012, Herman de Coninckprijs voor de beste dichtbundel 2013), Dit is geen theater meer (2015, nominatie Pernathprijs); Niemandslandnacht (2018, bekroond met de Jan Campert-prijs); en het beeldverhaal Hauser (2013) met dichteres en beeldend kunstenares Lies Van Gasse.
Jan Knol (1946-2016) was theoloog. Hij schreef diverse werken over religie en filosofie. Bij Wereldbibliotheek verschenen van hem En je zult spinazie eten (2006), Spinoza uit zijn gelijkenissen en voorbeelden (2007), Spinoza's intuïtie (2009) en Spinoza in 107 vragen en antwoorden (2015).
Raymond van den Boogaard was voor NRC correspondent in Moskou, oorlogsverslaggever en chef kunst. Nu schrijft hij voor De Groene Amsterdammer. Eerder publiceerde hij Moskou aan zee, Zilverstad en Mijn lieve ouders.
Margaret Mazzantini (1961) is actrice en schrijfster. Bij Wereldbibliotheek verschenen van haar ook de romans Ter wereld gekomen, Niemand overleeft alleen, Morgenzee en Schittering. Ga niet weg betekende haar internationale doorbraak, waarvoor ze de prestigieuze Strega-prijs ontving. Het werd verfilmd met Penelope Cruz in de hoofdrol.
De filosofie van de zeventiende-eeuwse denker Benedictus de Spinoza (1632-1677) wordt reeds lang erkend als van fundamentele betekenis voor het moderne westerse denken. Bij de Wereldbibliotheek verschenen in de reeks 'Werken van Spinoza': Ethica, Briefwisseling, Korte geschriften en Theologisch-politiek traktaat.
Mary Wollstonecraft (1759-1797) was een Engels schrijfster en feministe. In 1789 werd ze gegrepen door de revolutionaire ontwikkelingen in Frankrijk en in 1792 vertrok ze naar Parijs om de Franse Revolutie van nabij mee te maken, maar vermoedelijk ontvluchtte ze Londen ook als gevolg van de vernedering nadat de gehuwde schilder Johann Heinrich Füssli haar voorstel om een driehoeksverhouding te beginnen had afgewezen. In datzelfde jaar schreef ze haar bekende feministische werk Pleidooi voor de rechten van de vrouw. Ze schreef haar filosofische en literaire werk met grote felheid en levendigheid. Haar aanval op Rousseau is zo genadeloos, dat er van diens theorieën en persoon weinig overblijft.
Francesco Piccolo (Caserta, 1964) schrijft romans en film- en theaterscenario's. Hij is columnist voor Il Sole en l'Unita. Eerder verscheen van hem bij Uitgeverij Wereldbibliotheek de literaire leidraad voor de lichtpuntjes in het leven, Momenten van onverwacht geluk (2012).
Pietro Valsecchi kent de filmwereld als geen ander: hij is acteur en tevens de belangrijkste tv- en filmproducent van Italië. De filmrechten van Eerste familie zijn rond, het filmscript wordt gemaakt door Nicholas Pileggi, de scenarioschrijver van bekende films als Goodfellas, Casino en American Gangster.
Charlotte Roerth (1962) is journaliste.
Michela Murgia (Cabras, Sardinië, 1972) studeerde theologie, en gaf zes jaar godsdienstonderwijs op middelbare scholen. In 2009 verscheen van haar De Accabadora, een roman die werd bekroond met verschillende literaire prijzen, waaronder de Mondello Internationale Literatuurprijs en de Molinelloprijs voor debuutromans. De Nederlandse vertaling van De accabadora verscheen in herdruk onder de titel De laatste moeder.
Theodor Fontane (1819-1898) is beroemd geworden door romans als Irrungen Wirrungen en Effie Briest, waarin hij de zelfingenomenheid en benepenheid van het kleinburgerlijke, eenvoudige milieu blootlegt. Hij schreef daarmee als een van de eerste Duitstalige auteurs maatschappelijke romans die tot de belangrijkste werken uit de wereldliteratuur zijn gaan behoren.
Giorgio Falco (1967) debuteerde in 2004 met een verhalenbundel en schreef daarna verschillende boeken waarvoor hem diverse literaire prijzen ten deel zijn gevallen.
Fabio Volo (1972, Calcinate, Italië) is schrijver, scenarioschrijver, acteur en presentator. Hij schreef vele romans, waarvan alleen al in Italië 5 miljoen exemplaren zijn verkocht. Ook in Duitsland, waar zijn werk wordt uitgegeven door Diogenes, is hij zeer succesvol. Dit is zijn Nederlandse debuut.
Charles de Secondat, baron van La Brède en Montesquieu, (1689-1755), liet in 1721 de Lettres persanes verschijnen - anoniem en in Amsterdam. Binnen een jaar moesten er acht edities van worden gedrukt. Perzische brieven was niet het eerste noch het laatste werk van Montesquieu. Al eerder had hij verhandelingen gepubliceerd over uiteenlopende onderwerpen, en nog veel andere werken zouden volgen. Zijn hoofdwerk L'Esprit des lois (De geest er wetten) over staatsvormen, de scheiding der machten, de invloed van het klimaat, en nog veel meer, schreef hij in 1748. Van Lettres persanes verscheen in 1736 al een Nederlandse vertaling. Het boek heette De Persiaansche spion of Persiaansche brieven. De voorlaatste, maar bekorte vertaling van J.A. Sandfort verscheen in 1939 - bij Uitgeverij Wereldbibliotheek.
Peter Raedts (1948-2021) was emeritus hoogleraar middeleeuwse geschiedenis aan de Radboud Universiteit Nijmegen. Eerder verscheen ook bij Wereldbibliotheek De uitvinding van de rooms-katholieke kerk (2013), de uitgebreide versie van zijn afscheidscollege.
Aura Xilonen was 19 toen ze in november 2015 debuteerde met deze verbluffende roman. De jury van de Premio Mauricio Achar prees met name 'de volwassen vorm van een roman die op verschillende niveaus speelt met de taal'. Nog voor publicatie in Mexico werden de rechten al verkocht aan de vs, Frankrijk, Italië - en Nederland.
De Venezolaanse schrijver Alberto Barrera Tyszka (Caracas, 1960) doceert aan de Universidad Central de Venezuela en schrijft columns voor de krant El Nacional. Hij schrijft poëzie, essays, verhalen, romans en filmscenario's. Voor De verloren patiënten van dokter Andrés Miranda werd hem in 2006 de Herralda Romanprijs uitgereikt. Voro De laatste dagen van de commandant werd hem in 2015 de Tusquets Romanprijs toegekend.
Yuri Herrera (1970) is een Mexicaanse schrijver en journalist. Van hem publiceerde Wereldbibliotheek eerder Kroniek van een hofzanger (2013) en Voortekenen van het einde van de wereld (2014). Samen met het niet eerder verschenen De transmigratie van de lichamen vormen zij deze trilogie.
Van Paul Meeuws (1947) verschenen gedichten in Dietsche Warande & Belfort, Tirade en de Poëziekrant. Eerder publiceerde hij twee bundels met korte verhalen en een schoolboek over kunst en cultuur. In 2017 verscheen bij Wereldbibliotheek zijn poëziedebuut, De geluiden.
Thomas Mann (1875-1955) is een van de grootste romanschrijvers ooit. Zijn romans zijn onsterfelijk en tijdloos in thematiek, stijl, diepgang en ironie. In 2014 verscheen de eerste Nederlandse vertaling van zijn magnum opus Jozef en zijn broers, die jubelend ontvangen werd.
Isaac Rosa (Sevilla, 1974) is schrijver en journalist. Van hem verschenen bij Wereldbibliotheek de goed ontvangen romans Het land van de angst (2011), De onzichtbare hand (2013) en De darkroom (2016).
Wiljo Oosterom (1946) ging na het overlijden van haar Nederlandse man in 1990 naar Afrika. Ze richtte Silent Work op, een stichting die kleinschalige lokale initiatieven in Afrika ondersteunt. In haar twee eerdere boeken Kleur bekennen en Een sluier van zand vertelde ze over de wonderbaarlijke wegen waarlangs ze Afrika leerde kennen, en over haar diepe respect voor de wijsheid en verbondenheid met de natuur van de mensen daar.
Rudie van Meurs werkte als verslaggever bij Trouw, Vrij Nederland en vpro en schreef voor vele andere kranten en bladen. Hij publiceerde tien boeken waarvan er een aantal over het water en het rivierenland gaan. Een hoorspel over de Watersnood van 1953 werd driemaal bekroond. Hij woonde aan de Waal waar Daan zijn buurman was.
Rudolf Agricola werd in 1443 als Roelof Huisman geboren in het Groningse Baflo. Hij studeerde in Erfurt, Leuven, Pavia en Ferrara, was stadssecretaris van Groningen, gaf les in Heidelberg, waar hij in 1485 overleed. De vertaling, bezorging en inleiding zijn van de eminente latinisten en kenners van het humanisme Fokke Akkerman en Adrie van der Laan.
Marie-France Hirigoyen (1949) is psychiater, psychoanalytica en gezinstherapeute. Ze heeft zich in Frankrijk en in de Verenigde Staten jarenlang beziggehouden met zowel slachtoffers als plegers van psychisch geweld.
Jorge Galán (1973) is een dichter en schrijver uit El Salvador. Hij ontving voor zijn werk meerdere literaire prijzen, waaronder de Premio Antonio Machado en de Jaime Sabines (Mexico, 2011). Dit maakt Galán tot een van de belangrijkste stemmen van de huidige Latijns-Amerikaanse literatuur.
Sándor Márai (Hongarije, 1900-1989) schreef romans, verhalen, gedichten, essays en toneelstukken. Na de Tweede Wereldoorlog ging hij in ballingschap in Italië en de Verenigde Staten. Hij raakte vergeten, tot zijn internationale herontdekking in 1999 met 'Gloed'. Zijn werk is vertaald in vele landen, Wereldbibliotheek vertaalde twaalf van zijn romans.
Els Snick is literair vertaalster en publiciste. Zij is wetenschappelijk lid van het internationale Joseph Roth Gesellschaft en richtte de Nederlands/Belgische pendant op. Eerder publiceerde zij Waar het me slecht gaat is mijn vaderland. Joseph Roth in Nederland en België (2013), Hotelmens (2014), De blonde neger en andere portretten (2015) en Duitsland op het spoor (2016).
Ferdi Schrooten (Heerlen, 1973) studeerde journalistiek in Tilburg en heeft ruim twintig jaar ervaring als redacteur en verslaggever bij tal van (dag)bladen en omroepen.
Julia Navarro (Madrid, 1953) is schrijver en journalist. Haar boeken worden uitgegeven in meer dan dertig landen. Van de historische roman Zeg me wie ik ben (2012) werd in 2021 de goed bekeken televisieserie Tell Me Who I Am gemaakt. Eerder verschenen ook Het bloed van onschuldigen (2014) en Schiet maar, ik ben toch al dood (2015).
Botho Strauss (Naumburg an der Saale, 1944) is een van de grootste naoorlogse auteurs in Duitsland. Hij schreef romans, verhalen, essays en theaterstukken. Zijn werk werd bekroond met talloze prijzen, waaronder de Georg Büchner- en de Lessingprijs. Bij Uitgeverij Wereldbibliotheek verschenen van hem Mikado (2008) en Herkomst (2015).
Maan Leo (1986) is auteur van de romans Ik ben Maan en Huwelijkse voorwaarden. Daarnaast is ze columnist en burlesque-artiest.
Ben Pastor (Rome, 1950)studeerde Griekse en Latijnse archeologie. Zij trouwde met een Amerikaanse militair en verhuisde naar de VS, waar ze momenteel doceert aan de universiteit van Vermont. Haar Martin Bora-romans zijn in diverse talen vertaald.
Han van der Vegt (1961) is dichter, schrijver en vertaler. Hij publiceerde eerder vijf dichtbundels en een kinderboek. Van der Vegt schrijft verhalende gedichten, waarin heldendicht wordt gecombineerd met computerhandleiding, en wetenschappelijk traktaat met reclameslogan.
Ulrich Beck (1944-2015) was als hoogleraar sociologie verbonden aan de Universiteit van München en aan de School of Economics and Political Science te Londen.
Eva Wanjek is het pseudoniem waaronder Martin Michael Driessen en Liesbeth Lagemaat samen deze roman schreven. Martin Michael Driessen is de auteur van onder meer Vader van God en het bekroonde Rivieren, Liesbeth Lagemaat is dichter en ontving de C. Buddingh-prijs en de Karel van de Woestijne-prijs. Wanjek is overigens de familienaam van Driessen's moeder.
Martín Caparrós (Buenos Aires, 1957) studeerde geschiedenis in Parijs en werkte als journalist in onder meer Madrid en New York. Hij publiceerde meer dan twintig boeken, waaronder romans en narratieve journalistieke werken. Caparrós ontving meerdere prijzen voor zijn werk: de Rey de España (1992), de Premio Planeta Latinoamérica (2004) en de Premio Herralde (2011). Hij wordt gezien als een van de invloedrijkste en belangrijkste Spaanstalige journalisten
Bouke Billiet (Gent, 1981) studeerde geschiedenis aan de Universiteit Gent. Hij debuteerde in 2012 overtuigend met In de naam van TienKamelen, dat genomineerd werd voor De Bronzen Uil.
Roberto Costantini (Tripoli, 1952) is ingenieur, business consultant en hoogleraar in Rome. Zijn thrillerdebuut Jij bent het kwaad is het eerste deel van een trilogie met commissaris Michele Balistreri in de hoofdrol. De filmrechten zijn verkocht aan Rai Cinema en de opnames zijn begin 2013 gestart.
Peter Bieri (Bern, 1944) was hoogleraar filosofie aan de Freie Universität Berlin. Onder eigen naam verscheen van hem Het handwerk van de vrijheid (2006), onder het pseudoniem Pascal Mercier publiceerde hij de romans Nachtrein naar Lissabon, Perlmann's zwijgen, De pianostemmer en Lea. Zijn werk verscheen overal ter wereld in vertaling.
Alfred Döblin (1878-1959) stond het grootste deel van zijn leven in de schaduw van Thomas Mann, al werden tussen 1929 en 1933 meer boeken van Döblin verkocht en vertaald dan van Mann. Na de machtsgreep van de nazi's kwam daar abrupt een eind aan. De artsschrijver Döblin emigreerde naar de vs, waar hij nog talloze romansschreef die nauwelijks werden opgemerkt. Berlijn Alexanderplatz, verschenen in 1929, is mede dankzij de tv-verfilming door Rainer Werner Fassbinder in 1980 dit lot bespaard gebleven.
Vladimir Zjabotinski (Odessa 1880 - Hunter (VS) 1940) schreef toneelstukken en twee romans die weinig aandacht kregen. Zjabotinski was bekend vanwege zijn journalistieke werk en zijn uitgesproken opvattingen over het jodendom. Hij zette zich volledig in voor de zionistische zaak, die hij met compromisloze vasthoudendheid bleef verdedigen tot het eind van zijn leven. Afscheid van Odessa is nog altijd niet uitgegeven in Rusland. Het verscheen eerder wel in Engeland en Duitsland, waar het een groot succes werd
Maarten Steenmeijer is hoogleraar Spaanse Taal en Cultuur aan de Radboud Universiteit Nijmegen, vertaler, literair criticus (de Volkskrant) en schrijft over popmuziek. Van hem verschenen onder meer Acht dagen in de week: brieven aan pophelden, Golden Earring: rock die niet roest, Pop in literatuur en de dichtbundel Dit is niet Amerika.
Maarten van den Bos (1984) studeerde geschiedenis in Nijmegen en Amsterdam. In 2012 verscheen van hem bij Uitgeverij Wereldbibliotheek Verlangen naar vernieuwing. Nederlands katholicisme 1953-2003.
De Zwitserse schrijver, journalist en fotograaf Nicolas Bouvier (1929-1998) groeide op in Genève en maakte talrijke reizen door Europa en Azië, waarover hij verschillende boeken publiceerde. De wegen der wereld uit 1963 is zijn belangrijkste werk.
Enno van der Eerden (1956) is journalist en redacteur bij de Stichting 1940-1945. Hij publiceerde eerder over kunstenaarskolonies in Vrij Nederland, HP/De Tijd, En France en De Parelduiker.
Ko van Geemert stelde eerder Amsterdam & zijn schrijvers. Literatuur op locatie (2008) samen. Hij was co-auteur van Het Hoofdkwartier. Een eeuw café Scheltema (2009) en schreef boeken over De Plantage en de Hortus.
Dennis Bos (1969) studeerde geschiedenis aan de Universiteit van Amsterdam, waar hij in 2001 promoveerde op Waarachtige volksvrienden, een geschiedenis van de vroege socialisten in Amsterdam in de jaren 1848-1894. Hij is docent Vaderlandse Geschiedenis aan de Universiteit Leiden en doet onderzoek naar de verbeelding van geweld en erotiek in de politieke cultuur van het socialisme.
Miri Rozovski (Jeruzalem, 1967) schrijft kinderboeken en romans.
Louis Barthas (1879-1952) was een Frans militair die tijdens de Eerste Wereldoorlog aan het westelijk front streed. Hij verafschuwde het leven in de loopgraven en beschreef in dagboeken de oorlogsgebeurtenissen.
Esther Blom (1948) is muziekpedagoge. Eerder publiceerde zij artikelen, dichtbundels, verhalen en een biografie: De vlam van het denken - Nico van Suchtelen 1878-1949. Bij Wereldbbiliotheek verschenen de dichtbundels Waterlijn (2001) en Met vingers van albast (2005).
Sigmund Freud (1856-1939) studeerde geneeskunde in Wenen. Na zijn studie werd hij docent in neuropathologie en vestigde hij zich in 1886 als psychiater. Hij legde er de grondslagen voor wat later de psychoanalyse werd genoemd. In zijn theoretische werken maakte hij gebruik van de Griekse mythologie, de klassieke filosofie en de moderne literatuur als inspiratiebron. De psychoanalyse drukte hiermee een stempel op de literatuur en op de ontwikkelingen in de literatuurtheorie. In 1930 ontving Freud de prestigieuze Goetheprijs voor zijn bijdrage aan de literatuur en de wetenschap.
Dante - eigenlijk Durante - Alighieri werd in de voorzomer van 1265 te Florence geboren als zoon van een adellijk en niet onaanzienlijk geslacht. Zijn moeder overleed toen hij vijf of zes jaar oud was en op ongeveer twaalfjarige leeftijd verloor hij zijn vader. Als de belangrijkste gebeurtenis van zijn kinderjaren heeft Dante zelf altijd de ontmoeting gezien, die hij als jongetje van negen jaar had met een klein meisje, een jaar jonger dan hij, Beatrice Portinari. Dante heeft deze ontmoeting later niet vergeten of beschouwd als de aanleiding tot een kinderverliefdheid, zoals die in ieder jongensleven kan voorkomen: Beatrice is voor hem de ideale vrouwenfiguur geworden, die hij naar de trant van de dichters in zijn dagen vereerde en bezong; zij is vervolgens steeds verder in zijn verering gegroeid om tenslotte in La divina commedia op te treden als het verheven zinnebeeld van de liefde en de wijsheid.
Hilde Keteleer (1955) is dichteres, vertaalster, journaliste en redactrice van het literaire tijdschrift Deus ex Machina. Ze vertaalde poëzie en proza van Frans- en Duitstalige auteurs, onder wie Arthur Rimbaud, Elfriede Jelinek en Julia Franck. Haar eigen poezie verscheen eerder in De brakke Hond, Revolver, de Poëziekrant en De Gids.
Elsa Morante (1912-1985) is een monument in de naoorlogse Italiaanse literatuur. Ze is het grote voorbeeld voor auteurs als Elena Ferrante en Silvia Avallone - en terecht, want haar werk is nog even relevant en sprankelend als toen het voor het eerst werd gepubliceerd. Na het succes van Het eiland van Arturo, dat zeer lovend werd ontvangen door pers en lezers, volgt nu de allereerste Nederlandse vertaling van Leugens en tovenarij uit 1948.
Miriam Bunnik (1983) raakte tijdens een schoolreis naar Rome gefascineerd door Italië. Ze ging Italiaanse taal en cultuur studeren en werd vertaalster en docente. Samen met Mara Schepers vertaalde ze onder meer Het leugenachtige leven van volwassenen van Elena Ferrante, Schittering van Margaret Mazzantini en nog talloze andere boeken. En ook al woont ze in Nederland, dankzij haar Genuese echtgenoot Andrea en zijn familie hoeft ze niets van Italië te missen.
Van de Spaans-Catalaanse schrijfster Care Santos (1970) verscheen in 2013 De kleur van de herinnering, waarmee ze wereldwijd een groot publiek bereikte, en in 2016 Het verlangen naar chocolade. In haar romans gaat het over hoe individuen omgaan met wat door generaties eerder in hun familie in gang is gezet.
Julia Franck (Berlijn, 1970) is schrijfster. Al haar werk is bij Wereldbibliotheek in vertaling verschenen - De nieuwe kok, De gigolo, Buiklanding, Kampvuur, De middagvrouw, Rug aan rug. Zij werd gelauwerd met talloze prijzen, waaronder de Ingeborg-Bachmannprijs in 2000 en in 2007 de Deutscher Buchpreis voor De middagvrouw.
Samuel Vriezen (1973) is dichter, componist, redacteur en poëzieblogger van het eerste uur, is erfgenaam van de avant-garde en is internationaal georiënteerd. Bij Wereldbibliotheek verscheen zijn debuutbundel 4 zinnen (2008) en het essay Netwerk in eclips (2016).
Joaquín Berges (Zaragoza, 1965) studeerde Spaanse taal en literatuur. Hij werkte mee aan populair-wetenschappelijke tv-programma's. Zijn roman El club de los estrellados (2009) werd op het Festival du Premier Roman in Chambéry (Frankrijk) onderscheiden met de prijs voor het beste Spaanse debuut.
Marc Kregting (1965) schreef eerder zeven boeken, waaronder de poëziebundels De gezel (1994), Kopstem/Stopnaald (1997), Hakkel je, hakkel je (2000) en Zie je dat rood (2004).
Hans van de Waarsenburg (Helmond, 1943 - Maastricht, 2015) debuteerde met de bundel Gedichten (1965). Voor zijn dichtbundel De Vergrijzing ontving hij in 1973 de Jan Campertprijs. In maart 2004 ontving hij de eerste Oeuvreprijs van de gemeente Helmond. De Hans Berghuisstok voor Poëzie kreeg hij in 2014 uitgereikt.
Abraham Yehoshua (1936-2022) is een van de grootste naoorlogse schrijver van Israël. Wereldbibliotheek publiceerde al zijn romans, de meest recente was De enige dochter.
Judith Herman (1942) doceert psychiatrie aan de Harvard Medical School. Daarnaast leidt ze een hulpverleningsproject voor slachtoffers van geweldmisdrijven in het Cambridge Hospital, en bij het Women's Mental Health Collective in Massachusetts, waarvan ze medeoprichtster is.
Friedrich Nietzsche (1844-1900), afkomstig uit een domineesgeslacht, studeerde klassieke letteren in Bonn en verkreeg een professoraat in de klassieke filologie te Basel. Om zijn werkwijze en stijl wordt hij ook wel de filosoof met de hamer genoemd. Als denker heeft hij een diepgaande invloed gehad op de cultuur en de politiek van de negentiende en twintigste eeuw. Zelf beschouwde hij Aldus sprak Zarathoestra als het grootste dat er ooit op aarde was verschenen. Het werk heeft een enorme invloed gehad op filosofen, kunstenaars en schrijvers over de hele wereld. In de Nederlandse literatuur waren met name auteurs als de essayist Menno ter Braak en de dichter Hendrik Marsman onder de indruk van Nietzsches hoofdwerk. Marsman schreef de inleiding bij de Nederlandse editie en nam een deel van de vertaling op zich.
Rosa Montero (1951) publiceerde eerder negen romans bij onze uitgeverij, als laatste het zeer persoonlijke Het absurde idee je nooit meer te zien, waarin ze in een prachtige mengeling van stijlen schrijft over de dood van haar man. Die titel is vijf keer herdrukt.
Johann Wolfgang von Goethe (1749-1832) was schrijver, wetenschapper en filosoof. Goethe was de schrijver van Faust en Farbenlehre. Hij heeft onder andere Charles Darwin geïnspireerd met zijn onafhankelijke ontdekking van de premaxilla kaakbotten. Vanaf 1794 heeft hij zijn leven hoofdzakelijk gewijd aan de literatuur en na een leven van buitengewone productiviteit overleed hij op een leeftijd van 83 jaar in Weimar.
Hermien IJzerman (1902-1985) was een Nederlands boekillustratrice.
Hugo Röling was tot 2006 docent historische opvoedkunde aan de Universiteit van Amsterdam.
Alissa Ganijeva (1985) groeide op in Machatsjkala, de hoofdstad van Dagestan, en woont en werkt momenteel als journalist en schrijver in Moskou. Ze publiceerde de novelle Salaam, Dalgat!, die tot woede onder islamisten leidde vanwege het negatieve beeld van Dagestan. Met deze novelle won zij in 2009 de prestigieuze Russische Debuutprijs. De Russische muur is haar eerste roman.
Nicole Montagne studeerde Vrije Grafiek aan de kunstacademie in Utrecht en Cultuurwetenschappen aan de Open Universiteit. Zij heeft tentoonstellingen in binnen- en buitenland en haar werk bevindt zich in diverse collecties.In 2005 debuteerde zij als schrijver met de essaybundel De Neef van Delvaux. In 2007 kreeg zij het C.C.S. Crone-stipendium. Haar prozadebuut Souvenir verscheen in 2009. In 2018 verscheen De verzuimcoördinator - Over beeld, afwezigheid, bedrog bij Wereldbibliotheek.
Van Francesco Pecoraro (Rome, 1945) verschenen eerder een bekroonde verhalenbundel, een poëziebundel en een bundeling van zijn posts op zijn blog. Leven in tijden van vrede werd bekroond met de Viareggio-prijs en stond in 2014 op de shortlist van de prestigieuze Premio Strega.
Ton Hoenselaars (Rotterdam, 1956) is hoogleraar vroegmoderne Engelse taal- en letterkunde aan de Universiteit Utrecht. Hij publiceerde uitgebreid over Renaissanceliteratuur, het vertalen van literatuur en over William Shakespeare.
Terje Tvedt (Noorwegen, 1951) is historicus en geograaf met een hoogleraarschap aan de Universiteit van Bergen. Als internationaal gerenommeerd Nijl-expert schreef hij verschillende boeken over de rivier, maakte documentaires, en won prijzen voor de meeslepende wijze waarop hij wetenschap aan een groot publiek presenteert.
Christine Van den Hove (Ninove, 1957) is een laatbloeier. Ze debuteerde in 2019 met Colombe,een ontwikkelingsroman in een historisch decor, en leeft een teruggetrokken bestaan in een dorpje in de Franse Pyreneeën.
Peter Abspoel (Haarlem, 1962) is filosoof, cultureel antropoloog en publicist. Hij schreef eerder over Afrikaanse culturen, over antitraditionalisme en secularisatie. Van zijn hand verschenen eerder 'Zingeving in het Westen: Traditie, strijdersethos en christendom', en 'Stiefkind van de rede: Essays over de voorwaarden van menselijkheid'.
Amanda Svensson (Zweden, 1987) is schrijfster, kunstjournalist en vertaalster. Een systeem zo magnifiek dat het verblindt is haar vierde roman, bekroond met de Per Olov Enquist Prijs voor jonge auteurs. Het is haar eerste roman die in het Nederlands wordt uitgegeven.
Tijl Nuyts (Istanbul, 1993) woont in Brussel en is eindredacteur poëzie van het literaire tijdschriftKluger Hans. Zijn debuutbundel Anagrammen van een blote keizer werd in 2017 genomineerd voor deC. Buddingh'-prijs.
Éric Sadin (1973) is een Franse filosoof. Hij houdt zich vooral bezig met de invloed van technologie op de samenleving en schreef de afgelopen jaren boeken over onder meer algoritmes en kunstmatige intelligentie.
Poolijsexpert Marco Tedesco (Italië, 1971) is hoogleraar aan Columbia University en onderzoeker aan NASA's Goddard Institute for Space Studies.
Alberto Flores D'Arcais (Italië, 1951) is journalist bij de Italiaanse krant la Repubblica.
Katerina Poladjan (Moskou, 1971) groeide op in Rome en Wenen maar woont sinds 1979 in Duitsland. Ze schreef toneelstukken, essays en romans.
Jeroen Dera (1986) is verbonden aan de Radboud Universiteit Nijmegen. Daar houdt hij zich vooral bezig met literatuuronderwijs. Hij schrijft over poëzie voor De Standaard der Letteren en is kernredacteur van het tijdschrift Dietsche Warande & Belfort. Met Charlotte Van den Broeck publiceerde hij het poëziedoeboek Woorden temmen: van kop tot teen (2020).
Jan Schilt (1927-2015) was onder meer adjunct-directeur van Boek en Plaat, uitgever en directielid van de uitgeefgroep J.H. de Bussy, en uitgever van Wereldbibliotheek. Hij publiceerde regelmatig over de geschiedenis van het boekenvak.
Niek Miedema (1955) studeerde antropologie, werkte als onderzoeker, journalist en literair recensent, voordat hij ging vertalen. Hij schreef Een dampkring van cultuur, een overzicht van alle premie-uitgaven van de Wereldbibliotheek Vereniging 1925-1986 en De hoge lucht, een schets van het leven van de pianiste Madeleine Margot (1902-1997).
Joos Kat (1947) was uitgever van Uitgeverij Wereldbibliotheek van 1981 tot 2009. In 1986 maakte hij Wereldbibliotheek weer zelfstandig toen hij de uitgeverij overnam van het de Bussy-concern.
Maria Broberg (1977) groeide op in de stad en woont nu al zo'n tien jaar op het Noord-Zweedse platteland, in een afgelegen dorpje dat haar inspireerde tot het schrijven van Stilstaand water. Broberg volgde een journalistieke opleiding en is actief in de gemeentepolitiek.
Franco Michieli (1962) is een Italiaanse geograaf, ontdekkingsreiziger, televisiemaker en schrijver van verschillende, zeer lovend ontvangen reisboeken.
Marina Jarre (1925-2016) werd geboren in de Letse hoofdstad Riga. Haar vader was een Letse jood, haar moeder een Italiaanse protestant. Na de scheiding van haar ouders in 1935 werd ze naar haar streng gelovige Franstalige grootouders van moederszijde gestuurd, die in een gehucht ten zuidwesten van Turijn woonden. Jarre schreef romans, korte verhalen en non-fictie. Verre vaders verscheen voor het eerst in Italië in 1987.
Alexander Lernet-Holenia (Wenen, 1897-1976), was een Oostenrijkse schrijver met een enorm oeuvre, romans, verhalen, poëzie, theaterstukken en filmscripts. Voor ons is hij een ontdekking zoals in 1998 Sándor Márai. Net als bij Márai treft de lezer bij Lernet-Holenia die Midden-Europese sfeer, het besef dat het leven groter en onkenbaarder en onbeheersbaarder is dan we in onze moderne overmoed willen geloven.
Dolores Reyes (Argentinië, 1978) is leraar, activist en de moeder van zeven kinderen. Ze studeerde algemene literatuurwetenschappen aan de universiteit van Buenos Aires.
Mauro Corona (Italië, 1950) is in Italië een fenomeen. Hij won meerdere literaire prijzen. Zijn hele leven woont hij al in het dorpje Erto in de Dolomieten. Het leven van Celio is, net als Als een steen in de stroom en de nog bij Wereldbibliotheek te verschijnen verhalenbundel De vlucht van de marter, gesitueerd in zijn geboortestreek.
Jean Le Rond D'Alembert (1717-1783) was een Franse wiskundige, wetenschapper, schrijver en filosoof. Samen met een andere homo universalis, Dennis Diderot, bestierde hij de totstandkoming van de Encyclopédie, het grote 28 delen tellende werk waarin alle kennis van die tijd verzameld werd, met als bedoeling de lezer de handvatten te geven om zelf na te denken en zelf te beslissen over de inrichting van leven en maatschappij
Simona Lo Iacono (Siracusa, 1970) is schrijver en rechter aan het gerechtshof van Catania. Haar roman Le streghe di Lenzavacche uit 2016 werd genomineerd voor de Premio Strega.
Hans de Geus (1967) is beurscommentator bij RTL Z en publiceert regelmatig over economie in diverse media. Hij is zelf actief als woningontwikkelaar en passief als vastgoedbelegger.
John Jansen van Galen (Velp, 1940) is een van de gezaghebbendste Nederlandse journalisten van na de Tweede Wereldoorlog. Hij werkte voor verschillende kranten en tijdschriften, en voor radio en tv. Hij schreef boeken over de voormalige Nederlandse koloniën, wandelen en poëzie. Bij Wereldbibliotheek verscheen van hem Terug naar het Ik-tijdperk (2022) dat hij schreef samen Jouke Turpijn.
Giovanna Giordano (Italië, 1961) is journalist, fotograaf en schrijver. Ze woont op Sicilië, en heeft in de jaren '80 en '90 van de vorige eeuw drie in Italië zeer goed ontvangen romans geschreven. Daarna is ze uit het zicht van media en uitgevers verdwenen. Nu is ze weer terug en wordt haar werk voor het eerst uitgegeven in het Nederlands.
De Spaanse schrijver Jacobo Bergareche (1976) combineert het schrijverschap met zijn werk als producer en scenarist voor televisieseries. Vier jaar lang woonde hij in Austin, Texas, waar hij de privécorrespondentie van verschillende schrijvers - zoals William Faulkner - in het Harry Ransom Center onderzocht. Perfecte dagen is een van de vruchten van dat onderzoek.
Laura Restrepo (Bogotá, 1950) is een Colombiaanse schrijfster die lezers over de hele wereld heeft veroverd met haar romans. Haar literaire werk is internationaal bekroond. Lied van oude geliefden is een fictief werk, gebaseerd op de reizen die de auteur maakte met Artsen zonder Grenzen door Jemen, Ethiopië en de Somalische grens - de magische en woeste geografie van wat ooit het koninkrijk Saba was.
Fridolin Schley (München, 1976) is literatuurwetenschapper en publiceerde eerder over onder anderen W.G. Sebald. Zijn boek De verdediging werd in Duitsland lovend ontvangen.
Dirk Noordman (1944) is econoom en was interim-manager en penningmeester van Vereniging Het Spinozahuis. Eerder schreef hij Spinoza as an economist.
Ivan Klíma (1931) overleefde als kind tijdens de Tweede Wereldoorlog het concentratiekamp Theresienstadt. In de jaren vijftig begon hij met schrijven. In 1967 hield hij een rede tegen de censuur in zijn land. Hij verloor zijn baan, zijn boeken werden verboden, waardoor ze uitsluitend in het vrije Westen konden worden uitgebracht. Na de Fluwelen Revolutie van 1989 vroeg Václav Havel hem minister te worden, maar Klíma gaf er de voorkeur aan 'zijn land en literatuur te dienen als onbezoldigd cultureel ambassadeur'. Wereldbibliotheek heeft sinds 1987 acht boeken van hem uitgegeven.
Marie-José ten Cate is psycholoog en schrijver.