In 1998 begon Franco Michieli lange tochten te maken zonder kaart en gps, zoals onze voorouders deden – en zoals dieren doen. Met al die hulpmiddelen – vooral die van tegenwoordig met GPS, satelliet en wat niet meer – zijn we iets kwijtgeraakt, betoogt hij. Om ons weer onderdeel van de natuur te voelen en werkelijk het landschap om ons heen te zien en te ontdekken, moeten we kunnen verdwalen. Ons laten leiden door het landschap om ons heen, de bomen, de bergen, de sterren en de zon en geen slaaf zijn van de route die onze navigatie-instrumenten ons opleggen. Zo kunnen we bij toeval op iets nieuws stuiten dat we anders nooit zouden hebben ontdekt.

In Hoe wegen wandelaars vinden onderzoekt Michieli niet alleen hoe we de natuurlijke oriëntatievaardigheden van onze voorouders weer kunnen aanboren, hij beschrijft ook de vreugde van deze buitengewone ervaring die onze blik op de wereld verandert.